JESIEŃ W GÓRACH SKALISTYCH -kopia z pażdziernika 2008

Ze wszystkich pór roku, jesień w Górach Skalistych jest porą najpiękniejszą i nie ma równych sobie. Znana tu pod nazwą Indian Summer, przyozdabia je w kolory tak niezwykłe, że wydawać by się mogło, iż jesteśmy w świecie bajki. Różnorodność kolorów i ich odcieni jest tak fantastyczna, że trudno nam uwierzyć, iż malowała je sama natura bez uzycia pędzla i palety. Najpierw dominuja odcienie żółci, przechodzące z czasem w pomarańczowe aż do krwisto-czerwonych. Całego tego piękna i majestatu dopełniają ośnieżone już szczyty i wyższe partie gór oraz strumienie nabrzmiałe od topniejących z powodu powiewu ciepłych jeszcze wiatrów śniegów. Dolina Wielkiego Słonego Jeziora przybiera wszelkie kolory tęczy, choć już nie tak piękne jak w górach, ulice pokrywa warstwa opadłych liści i po suchym, upalnym lecie można wreszcie usłyszeć odgłos jesiennego deszczu na szybach i nawierzchniach ulic. Nawet chmury przybieraja rudawy odcień od tych jesiennych czerwieni i wtedy przypominaja mi się niezapomniane strofy Marii Pawlikowskiej – Jasnorzewskiej:

„Jesiennego krwotoku już nic nie zatrzyma,

czerwień kapie z parku na ulicę.

Jesień żyły sobie podcięła i blednie z zimna,

jak śmiertelnie senna Eunice.”

Piękniej słowami juz chyba opisać tych cudów natury nie można, więc może pokaża to skromne fotografie.

Czerwone liście klonów kontrastuja z soczystą jeszcze zielenią dębów.

Taka kolorowa droga prowadzi do górskiej chaty, służącej do ucieczki przed cywilizacją.

Górskie łąki wyglądają, jak ukwiecone, a to tylko kolorowe liście krzewów.

Krwawa czerwień na tle błękitnego nieba wygląda imponująco.

Mój park w jesiennej szacie.

Ustokrotniona kolorowość w wodzie górskiego strumienia.

Jak gdyby ktoś złożył bukiet kwiatów na grobie umarłego drzewa.

Droga przez las.

Flagstaff Peak w jesiennej szacie.

Albion Basin.

Górski strumień.

Alpine Loop.

Mount Timpanogos.

Okolice Sundance (słynny resort Roberta Redforda).

Ku niebu.

High Uintah Range.

Quaking Aspens.

Lake Desolation.

Karmazynowe liście u stóp już ośnieżonych szczytów.

Brzezina. Tu można znależć największe kożlarze na świecie.

Jesień w Liberty Park.

Jak wyżej.

Najbajeczniejsze jest to, że tutaj kolory zmieniają się niemal z dnia na dzień i tya sama okolica fotografowana pojutrze już będzie wyglądać inaczej. Wielka szkoda,że nie ma was tu ze mną i żę nie możemy wspólnie wędrować z dala od gwaru miast, wśród kolorowych drzew i majestatycznych gór w niesamowitej ciszy, którą przerywa tylko lekki powiew wiatru w liściach, szmer strumieni i ćwierkanie ptaków oraz wiewiórek górskich. w takich chwilach człowiek czuje się bliżej nieba i wzbiera taką nieokreśloną radoscią sprawiającą, że zapomina się o codziennych kłopotach i chciałoby się głośno śpiewać i chwalić Pana za to całe piękno, które dla nas stworzył, ale trudno wydobyć z siebie głos. A takie milczenie jest chyba nawet bardziej wymowne.